شفق شمالی | چراغ های شمالی | Northern Lights
چراغ های روشن رقص آور شفق قطبی در واقع برخورد بین ذرات باردار الکتریکی خورشید است که وارد جو زمین می شوند. چراغ ها در بالای قطب های مغناطیسی نیمکره شمالی و جنوبی دیده می شوند. آنها در شمال به “Aurora borealis” و در جنوب به “Aurora australis” معروف هستند.
نمایشگرهای شفق در رنگ های مختلفی ظاهر می شوند اگرچه سبز کم رنگ و صورتی متداول ترین هستند. سایه های قرمز ، زرد ، سبز ، آبی و بنفش گزارش شده است. نورها به اشکال مختلف از لکه ها یا ابرهای نور پراکنده گرفته تا جاروها ، قوس ها ، پرده های مواج یا پرتوهای شلیک کننده ظاهر می شوند که آسمان را با درخشش وهم آور روشن می کنند.
علت ایجاد شفق های شمالی چیست ؟
نورهای شمالی در واقع نتیجه برخورد ذرات گازی موجود در جو زمین با ذرات باردار آزاد شده از جو خورشید است. تغییر رنگ به دلیل وجود ذرات گازی است که با هم برخورد می کنند. متداول ترین رنگ شفق ، یک مایل به سبز مایل به زرد ، توسط مولکول های اکسیژن واقع در حدود 60 مایلی بالاتر از زمین تولید می شود. شفق های کمیاب و تمام قرمز توسط اکسیژن در ارتفاع زیاد و در ارتفاعات تا 200 مایل تولید می شوند. نیتروژن شفق قطبی آبی یا قرمز بنفش ایجاد می کند.
ارتباط بین نورهای شمالی و فعالیت لکه های خورشید از حدود سال 1880 مورد بحث است. به لطف تحقیقاتی که از دهه 1950 انجام شده است ، ما اکنون می دانیم که الکترونها و پروتونهای خورشید در اثر “باد خورشیدی” به سمت زمین منفجر می شوند. (توجه: سال 1957-58 سال ژئوفیزیک بین المللی بود و جو با بالن ، رادار ، موشک و ماهواره به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفت. تحقیقات موشکی هنوز توسط دانشمندان در Poker Flats انجام می شود ، تاسیساتی تحت مدیریت دانشگاه آلاسکا در Fairbanks – نگاه کنید به صفحه وب http://www.gi.alaska.edu/
دمای بالای سطح خورشید میلیون ها درجه سانتیگراد است. در این دما ، برخورد بین مولکول های گاز مکرر و انفجاری است. الکترون ها و پروتون های آزاد در اثر چرخش خورشید از جو خورشید پرتاب می شوند و از سوراخ های میدان مغناطیسی خارج می شوند. ذرات باردار توسط باد خورشیدی به سمت زمین منفجر می شوند و تا حد زیادی توسط میدان مغناطیسی زمین منحرف می شوند. با این حال ، میدان مغناطیسی زمین در هر دو قطب ضعیف تر است و بنابراین برخی از ذرات وارد جو زمین می شوند و با ذرات گاز برخورد می کنند. این برخوردها نوری منتشر می کنند که ما آن را به عنوان چراغ های رقصان شمال (و جنوب) درک می کنیم.
نورهای شفق قطبی به طور کلی از 80 کیلومتر (50 مایل) تا 640 کیلومتر (400 مایل) بالاتر از سطح زمین گسترش می یابد.
بهترین مکان برای تماشای نورهای شمالی کجاست؟
نورهای شمالی را می توان در نیمکره شمالی یا جنوبی ، در یک بیضی شکل نامنظم متمرکز بر روی هر قطب مغناطیسی مشاهده کرد. چراغ ها در شمال به “Aurora borealis” و در جنوب به “Aurora australis” معروف هستند. دانشمندان آموخته اند که در اکثر موارد شفق های شمالی و جنوبی تصاویری آینه مانند هستند که همزمان رخ می دهند ، با اشکال و رنگ های مشابه.
از آنجا که این پدیده ها در نزدیکی قطب های مغناطیسی رخ می دهد ، نورهای شمالی تا جنوب نیواورلئان در نیمکره غربی دیده شده اند ، در حالی که مکان های مشابه در شرق هرگز نورهای مرموز را تجربه نمی کنند. با این حال بهترین مکان برای تماشای شفق ها (در آمریکای شمالی) در مناطق شمال غربی کانادا ، به ویژه یوکان ، نوناووت ، مناطق شمال غربی و آلاسکا است. نمایشگرهای شفق را می توان در نوک جنوبی گرینلند و ایسلند ، سواحل شمالی نروژ و بیش از آبهای ساحلی شمال سیبری مشاهده کرد. شفق های جنوبی اغلب دیده نمی شوند زیرا در یک حلقه در اطراف قطب جنوب و جنوب اقیانوس هند متمرکز شده اند.
مناطقی که تحت “آلودگی نوری” نیستند بهترین مکان برای تماشای چراغ ها هستند. مناطق در شمال ، در جوامع کوچکتر ، بهترین مناطق هستند.
چه زمانی بهترین زمان برای تماشای نمایشگرهای شفق است؟
محققان همچنین کشف کرده اند که فعالیت شفق چرخه ای است و تقریباً هر 11 سال به اوج خود می رسد.زمستان در شمال فصل خوبی برای مشاهده شفق ها است. دوره های طولانی تاریکی و دفعات شب های پاک فرصت های خوبی را برای تماشای شفق فراهم می کند. معمولاً بهترین زمان شب (در شبهای روشن) برای تماشای شفق نیمه شب محلی است.
افسانه های چراغ ها
‘Aurora borealis’ ، چراغ های نیمکره شمالی ، به معنای “طلوع شمال” است. “Aurora australis” به معنای “طلوع جنوب” است. در افسانه های رومی ، آرورا الهه طلوع فجر بود. بسیاری از گروه های فرهنگی در مورد چراغ ها افسانه هایی دارند. در دوران قرون وسطایی ، وقایع نمایش شفق ها را منادی جنگ یا قحطی می دانستند. مائوری های نیوزلند با بسیاری از مردم شمال اروپا و آمریکای شمالی این عقیده را داشتند که چراغ ها انعکاس مشعل ها یا آتش سوزی ها هستند.سرخپوستان منومین ویسکانسین معتقد بودند که چراغها محل manabai’wok (غولها) را نشان می دهد که روح شکارچیان و ماهیگیران بزرگ است. Inuit از آلاسکا معتقد بود که چراغ ها روح حیواناتی است که شکار می کنند: مهرها ، ماهی های آزاد ، گوزن ها و نهنگ های بلوگا. سایر بومی ها معتقد بودند که چراغ ها روح مردم آنها است.